اگر چه باده فرح بخش و باد گلبیز است، به بانگِ چنگ مخور می که محتسب تیز است، صُراحی ای و حریفی گرت به چنگ افتد، به عقل نوش که ایام فتنه انگیز است، در آستینِ مرقع پیاله پنهان کن، که همچو چشمِ صراحی زمانه خونریز است، به آبِ دیده بشوییم خرقهها از می، که موسمِ ورع و روزگارِ پرهیز است!