Buy Dideo Subscription
تاسیان : شعر خوانی هوشنگ ابتهاج تاسیان لهجه گیلانی است تاسه : به معنی اندوه و دلتنگی تاسیان و به معنی حالتی است که به خاطر ، نبودن کسی ، به انسان دست می دهد تاسیان خانه دل تنگ غروبی خفه بود مثل امروز که تنگ است دلم پدرم گفت چراغ و شب از شب پر شد من به خود گفتم یک روز گذشت مادرم آه کشید زود بر خواهد گشت ابری آهسته به چشمم لغزید و سپس خوابم برد که گمان داشت که هست این همه درد در کمین دل آن کودک خرد ؟ آری آن روز چو می رفت کسی داشتم آمدنش را باور من نمی دانستم معنی هرگز را تو چرا بازنگشتی دیگر ؟ آه ای واژه شوم خو نکرده ست دلم با تو هنوز من پس از این همه سال چشم دارم در راه که بیایند عزیزانم آه هوشنگ ابتهاج
